Αλή πασάς, Δαμάτ

(αρχές 18ου αι.). Τούρκος μεγάλος βεζίρης, την εποχή του σουλτάνου Αχμέτ Γ’. Ανέλαβε το αξίωμά του το 1713 και, αφού οργάνωσε στρατιά από 120.000 άντρες, κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Βενετίας, η οποία είχε επωφεληθεί από την ήττα των Τούρκων στη Βιέννη για να κατακτήσει ως σύμμαχος της Αυστρίας όλη την Πελοπόννησο. Ο πόλεμος αυτός πήρε ιερό χαρακτήρα για τους Τούρκους, οι οποίοι τελικά επικράτησαν καταλαμβάνοντας όλα τα βενετικά φρούρια στην Πελοπόννησο και την Τήνο, σε διάστημα τριών μηνών. Μετά τη νίκη του αυτή, ο Α.π.Δ. επιδόθηκε στην αναδιοργάνωση του κράτους. Πραγματοποίησε πολλές μεταρρυθμίσεις σχετικά με τη διαχείριση των γεωργικών κτημάτων, τον θεσμό των δημοσίων υπαλλήλων, την υπηρεσία των ταχυδρομείων κλπ., ενώ έδειξε μεγάλη αυστηρότητα απέναντι στους δημόσιους λειτουργούς που αποδεικνύονταν καταχραστές. Έπειτα ετοίμασε εκστρατεία εναντίον των Αυστρογερμανών, κατά την οποία σκοτώθηκε. Επειδή έπεσε στη μάχη, ονομάστηκε σεχίτ, δηλαδή ιερομάρτυρας.